എന്നും ജോലികഴിഞ്ഞു പുറത്തിറങ്ങിയാല്‍ കാറിനുള്ളില്‍ കുറച്ചു നിമിഷം ഇരുന്നശേഷമേ റൂമിലേക്കുള്ള യാത്ര ആരംഭിക്കാറുള്ളു, ഇന്ന് കാറില്‍ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു യുവാവ് എന്‍റെ ഡോറിന്‍റെ സൈഡില്‍ കുറേനേരമായി നില്‍ക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചു, ഞാന്‍ ഗ്ലാസ്‌ താഴ്ത്തിയപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം എന്‍റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നുവന്നു, ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങള്‍ ആ കണ്ണുകളില്‍ മങ്ങിക്കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
"ഭായ് ഇദര്‍ കുച്ച് ജോബ്‌ മിലേഗാ?"
സ്വന്തം ജോലി ആടി നില്‍ക്കുന്ന ഞാന്‍ ഒന്ന് ഞെട്ടി, എങ്കിലും ആ മാന്യനായ യുവാവിന്‍റെ ചോദ്യം മനസ്സില്‍ ഒന്ന് തറച്ചു അതുകൊണ്ട് കാര്യങ്ങള്‍ ഒക്കെ വെറുതെ തിരക്കി, വിസിറ്റ് വിസയില്‍ വന്നതാണ് ദുബായില്‍, കുറെ ഇന്റര്‍വ്യൂസ് നടന്നു ഒന്നും ശരിയായില്ല, ഇപ്പോള്‍ ഒരു ഇന്റര്‍വ്യൂ കഴിഞ്ഞിട്ട് നടന്നുവരികയാണ്, ഒരല്‍പം നിര്‍ത്തിയിട്ട് അദേഹം എന്നോട് ചോദിച്ചു, "ഭായ് ഞാന്‍ ഇപ്പൊ ഏകദേശം 4 കിലോമീറ്ററോളം നടന്നു എനിക്ക് മെട്രോ കാര്‍ഡില്‍ ഇടാനുള്ള മിനിമം പൈസ എങ്കിലും തരുമോ? ഇനി നടക്കാന്‍ വയ്യ രാവിലെ ഒരു ചായ മാത്രം കുടിച്ചതാണ് എന്‍റെ കയ്യില്‍ പൈസ ഇല്ല ഞാന്‍ ഇതുവരെ ആരുടേയും മുന്‍പില്‍ കൈനീട്ടിയിട്ടില്ല" ശബ്ദം ഇടറി കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞത് ഞാന്‍ കാണാതെ അയാള്‍ മുഖംതിരിച്ചു.
സത്യം പറയട്ടെ, എന്‍റെ നെഞ്ചില്‍ കനല്‍ വാരിയിട്ടപോലെ വേദന അനുഭവപ്പെട്ടു. കയ്യില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന കുറച്ചു പൈസ അയാള്‍ക് കൊടുത്തു, എന്നിട്ടും എന്തോ കുറ്റം ചെയ്ത ഭാവത്തില്‍ എന്നെ നോക്കി നിന്ന് നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ നന്ദി പറയുന്ന ആ യുവാവിനെ സമാധാനിപ്പിക്കാന്‍ ഒരുപാട് പാടുപെട്ടു, ദൂരെ മെട്രോ സ്റ്റേഷനുള്ളില്‍ കയറുന്നതിനു തോട്ടുമുന്പും അയാള്‍ തിരിഞ്ഞു ദയനീയമായ ഒരുനോട്ടം നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
മനസ്സില്‍ എന്നെത്തന്നെ അയാളുടെ സ്ഥാനത് സങ്കല്‍പ്പിച്ചപ്പോള്‍ ഉള്ള് നീറി അയാള്‍ എങ്ങോട്ടായിരിക്കാം പോയത്? മറ്റാരെങ്കിലും സഹായിച്ചുകാണുമോ
"ഭായ് ഇദര്‍ കുച്ച് ജോബ്‌ മിലേഗാ?"
സ്വന്തം ജോലി ആടി നില്‍ക്കുന്ന ഞാന്‍ ഒന്ന് ഞെട്ടി, എങ്കിലും ആ മാന്യനായ യുവാവിന്‍റെ ചോദ്യം മനസ്സില്‍ ഒന്ന് തറച്ചു അതുകൊണ്ട് കാര്യങ്ങള്‍ ഒക്കെ വെറുതെ തിരക്കി, വിസിറ്റ് വിസയില്‍ വന്നതാണ് ദുബായില്‍, കുറെ ഇന്റര്‍വ്യൂസ് നടന്നു ഒന്നും ശരിയായില്ല, ഇപ്പോള്‍ ഒരു ഇന്റര്‍വ്യൂ കഴിഞ്ഞിട്ട് നടന്നുവരികയാണ്, ഒരല്‍പം നിര്‍ത്തിയിട്ട് അദേഹം എന്നോട് ചോദിച്ചു, "ഭായ് ഞാന്‍ ഇപ്പൊ ഏകദേശം 4 കിലോമീറ്ററോളം നടന്നു എനിക്ക് മെട്രോ കാര്‍ഡില്‍ ഇടാനുള്ള മിനിമം പൈസ എങ്കിലും തരുമോ? ഇനി നടക്കാന്‍ വയ്യ രാവിലെ ഒരു ചായ മാത്രം കുടിച്ചതാണ് എന്‍റെ കയ്യില്‍ പൈസ ഇല്ല ഞാന്‍ ഇതുവരെ ആരുടേയും മുന്‍പില്‍ കൈനീട്ടിയിട്ടില്ല" ശബ്ദം ഇടറി കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞത് ഞാന്‍ കാണാതെ അയാള്‍ മുഖംതിരിച്ചു.
സത്യം പറയട്ടെ, എന്‍റെ നെഞ്ചില്‍ കനല്‍ വാരിയിട്ടപോലെ വേദന അനുഭവപ്പെട്ടു. കയ്യില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന കുറച്ചു പൈസ അയാള്‍ക് കൊടുത്തു, എന്നിട്ടും എന്തോ കുറ്റം ചെയ്ത ഭാവത്തില്‍ എന്നെ നോക്കി നിന്ന് നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ നന്ദി പറയുന്ന ആ യുവാവിനെ സമാധാനിപ്പിക്കാന്‍ ഒരുപാട് പാടുപെട്ടു, ദൂരെ മെട്രോ സ്റ്റേഷനുള്ളില്‍ കയറുന്നതിനു തോട്ടുമുന്പും അയാള്‍ തിരിഞ്ഞു ദയനീയമായ ഒരുനോട്ടം നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
മനസ്സില്‍ എന്നെത്തന്നെ അയാളുടെ സ്ഥാനത് സങ്കല്‍പ്പിച്ചപ്പോള്‍ ഉള്ള് നീറി അയാള്‍ എങ്ങോട്ടായിരിക്കാം പോയത്? മറ്റാരെങ്കിലും സഹായിച്ചുകാണുമോ
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ